Yılın en iyilerininin de en iyilerini saptamaya, sineğin yağını çıkarmaya çalıştığımız ve gören gözler için nice ibretler barındıran şu mübarek günlerde 2018'in Altın Ahududu'larını sizleri fazla sıkmayacak kısa notlarla ve spotify linkleriyle paylaşmaktan daha iyi bir özür düşünemiyorum şu aşamada.
Progressive rock, progressive metal, progressive extreme metal ve technical death metal için hazırladığım listelere geçmeden önce 2018'in bana göre en verimli geçtiği türün tech death olduğunu belirteyim. Her biri belki farklı yılda çıksa o yıla damgasını vurabilecek kalitede çalışmalarla dolu bir technical death metal listesi göreceksiniz. 2018'i tekdet yılı ilan etmekte beis görmüyorum dolayısıyla:
Take that!
Bu kötü şakanın ardından konumuza dönersek, 2018 yılı progressive rock için oldukça keyifli geçmiş olsa da progressive metal için o kadar parlak bir yıl yaşadığımızı düşünmüyorum malesef. Uzun yıllardır görmediğimiz kadar kifayetsiz; progmetalperver bünyeler için bol acı ve hayalkırıklığı dolu bir yılı geride bırakıyoruz. Öyle ki buraya yazmaya değecek 10 albüm bile bulmakta oldukça zorlandım.
Genel değerlendirmelerin ardından fazla vakit kaybetmeden listelere geçelim. Listelerin ardından türlerden bağımsız olarak bana göre yılın albümünü de sizlerle paylaşacağım. Kahvenizi hazırlayın, zira uzun bir post sizi bekliyor.
And the altın ahududu goes to...
Progressive Rock:
1- All Traps on Earth - A Drop of Light
Anglagard üyelerinin imza attığı bu muhteşem albümde King Crimson, Magma ve doğal olarak da Anglagard okulunun inanılmaz bir sentezi ortaya konmuş. Çıktığından bu yana her gün en az bir kez dinlememe rağmen hala doyamadığım bir çalışma. Sadece 2018 için değil, tüm zamanların progressive rock klasikleri arasına adını yazdıracağından şüphem yok.
Spotify!
2- Gleb Kolyadin - Gleb Kolyadin
Iamthemorning'in piyanisti muhteşem bir kadroyla yine dimağları açmaya devam ediyor.
Spotify!
3- Perfect Beings - Vier
Uzun zamandır dinlediğim en eklektik, tanımlaması en zor albümlerden biri. Akla olduğu kadar ruha da dokunan harika bir çalışma.
Spotify!
4- The Pineapple Thief - Dissolution
Your Wilderness kadar vurucu olmasa da benzer sound'un geliştirilmeye çalışıldığı başarılı bir eser. Gavin Harrison'ın grubun sound'u üzerindeki olumlu etkisinin giderek arttığı görülüyor. Allah bozmasın...
Spotify!
5- Southern Empire - Civilisation
Debut albümleriyle akılları alan Sean Timms (Unitopia) ve ekibi ikinci albümde de beklentileri boşa çıkarmıyor.
Spotify!
6- Piniol - Bran Coucou
Poil ve Ni isimli RIO gruplarından elemanların yan projelerinde ortaya koydukları harika bir modern RIO/ avant-prog albümü
Spotify!
7- Riverside - Wasteland
Grudzien'in zamansız ölümü sonrası böylesi bir travma ve boşluk ile nasıl başa çıkılabilir bilemiyorum. Yazması kadar dinlemesi de zor bir albüm, zira benim için Riverside özel bir grup. Grubun standardının biraz da olsa altında bir albüm bence Wasteland. Ama bu haliyle bile yıl sonu listelerine girebilen müthiş bir grubun geçiş albümü demek yanlış olmayacaktır bu albüm için. Bir sonraki albümü merakla bekliyorum.
Spotify!
8- Far Corner - Risk
Univers Zero, Present gibi RIO gruplarını seviyorsanız kaçırmamanız gereken bir retro albüm.
Bandcamp!
9- Galahad - Seas of Change
Grubun kısmen Empires Never Last sound'una döndüğü ve 42 dakikalık tek parçadan oluşan nefis bir prog-behemoth!
Bandcamp!
10- Dewa Budjana - Mahandini
Endonezya'dan bir fusion gitaristi çıkıyor, yıllardır Peter Erskine, Antonio Sanchez, Ben Williams, Vinnie Colaiuta, Gary Husband, Jack DeJohnette, Tony Levin, Guthrie Govan gibi dev isimlerle albümler çıkarıp duruyor ve hepsi ateş gibi yanıyor bence. Bu yılki albümde üstad, davulu Minnemann'a emanet ederek yer yer etnik ögeler de içeren cayır cayır prog/fusion yapmaya devam etmiş. Kaçırmayın derim.
Spotify!
King Crimson - Meltdown: Live in Mexico için de live albüm olmasından dolayı listeye giremediğinden kendisi için bir mansiyon ödülümüz mevcut. İcra, şarkı seçimi ve prodüksiyon açısından hayatım boyunca dinlediğim en muhteşem konser kaydı olabilir, ciddiyim.
Spotify!
Yılın hayalkırıklığı: Evet, Phideaux Xavier, sana bakıyorum.
Progressive Metal:
1- 2018'de bu payeyi hakedecek, aklımı başımdan alan bir albüm çıktığını düşünmediğimden buralar hep dutluk! Ahududu filan yok dolayısıyla.
2- Voivod - The Wake
... desem de VOIVOD ULAN! Progressive Thrash Metal olarak nitelenebilecek anlar oldukça sık karşımıza çıktığından bir numarada yer bulamadı malesef.
Spotify!
3- Redemption - Long Night's Journey into Day
Kanımca Snowfall On Judgment Day'den bu yana en iyi albümleri... Ray Alder en sevdiğim vokalist olabilir. Ayrılıp yerine Tom Englund'un gelmesi büyük olay muhakkak ama Englund şarkıları ses rengi ve yorumdan seçilen vokal melodilerine kadar bir çok açıdan ciddi anlamda Alder'ı andıran bir üslupla söylemiş, dolayısıyla herhangi bir sürpriz yok. Vokalist değişimin etkilerini bir sonraki albümde göreceğiz bence. Ayrıca belirtmeliyim ki Chris Quirarte davuldaki performansı nedeniyle ayrı bir parantezi hak ediyor.
Spotify!
4- Howling Sycamore - Howling Sycamore
Çılgın kadrodan kalıpların oldukça dışında bir albüm. Ruh ve icra yönünden üst düzey performanslar söz konusu. Çoğu iyi prog metal albümü gibi bu albüm de ilk dinleyişte yavan bir tat bıraksa da üzerinde harcanan zaman ve verilen emek arttıkça alınan keyfin katlanarak arttığı bir albüm.
Spotify!
5- Michael Romeo - War of the Worlds, Pt.1
Symphony X'in ara verdiği dönemde grubun beyninin elinden bir Symphony X albümüne en fazla benzeyebilecek albüm çıkmış işte, başımızın üstünde yeri var. Üstelik Romeo Reyiz fişek gibi bir genç vokalist keşfetmiş: Rick Castellano!
Spotify!
6- Seventh Wonder - Tiara
Euro-pop/prog metalin başarılı bir bileşimi. Maceracı olmayan ama ilgiyi ayakta tutmayı başarabilen SW soundu onca yılın ardından kaldığı yerden devam ettirilmiş. Bu albümle birlikte bereketli bir yılda listeye girme olasılığı düşük albümlere geçtiğimizi de hatırlatmayı bir borç bilirim.
Spotify!
7- Kingcrow - The Persistence
Eidos o kadar iyiydi ki 1 numaraya yazacağım albümün bu olacağını düşünüyordum albüm haberini aldığımda ama heyhat. Üzdü ama neyse ki utandırmadı. Bana Eidos'un akılda kalıcılık faktörünü önemli ölçüde kaybetmiş, adeta b-side'larının toplaması bir albümmüş havası verdi The Persistence, ama dediğim gibi, Eidos o kadar iyiydi ki b-side'ları bile gayet başarılı çoğu grubun işlerine kıyasla.
Spotify!
8- Angra - Omni
Power metal grubu olsa da progressive metalle de sık sık flörtleşen bir grup Angra. Eli yüzü düzgün power-prog dinlemek isteyenler çekinmeden bir şans verebilir. Evet, Fabio Lione ingilizcesine katlanabiliyorsanız tabi...
Spotify!
9- Haken - Vector
Ben The Mountain'da takılı kaldım. Onun kadar iyisini yapmaları zor, hele djent ile bu kadar flörtleşirken daha da zor ama yine de üstün yetenekleri ve biraz da prog metal kıtlığının yardımları sayesinde listede yer bulabildi Haken.
Spotify!
10- Boss Keloid - Melted on the Inch
Progressive Sludge kafalarda bu yıl daha iyi bir şey dinlemedim. Ciddi anlamda yetkin bir vokalistin döktürdüğü ve akılda kalıcı melodilerle dolu oldukça dikkat çekici bir albüm.
Spotify!
Brutal vokale allerjisi olan okuyucular için veda zamanı, zira bundan sonra okuyacaklarınız türlü pisliklerin, aşırılıkların ve fitneciliğin hüküm sürdüğü, salon erkeği kimliğimi bir kenara bırakmamı gerektirecek bağırmalı/böğürmeli/ciyaklamalı metal içeren çalışmalar olacak.
Progressive Extreme Metal:
1- Eneferens - The Bleakness of Our Constant
Tek kişinin elinden çıkmış bu albümde eski Anathema'yı, tavır olarak Morningrise'vari hareketleri, clean gitarda Opeth'in orta dönemlerine selam çakan pasajları ve aşırıya kaçmayan bir progressive black/doom metal sentezini bulacaksınız. Ama hepsinden önemlisi hüzün bulacaksınız. Haddinden fazla hüzün hem de... Biz gençliğimizde Anathema, Paradise Lost ve My Dying Bride ile "o hatun beni neden terketti" temalı doom metali tanıdık, sevdik. Doom metal şimdiki gibi Sabbath'a öykünen Stoner kafasındaki gruplarının tekelinde değildi. Uzun zamandır şöyle bilek jiletleme ihtiyacı yaratan okkalı bir albüm dinlememiştim, dolayısıyla bu albümü ilk sıraya koymuş olmam son derece subjektif ve nostaljik bir seçim. Tercihlerinizin bu yönde olmamasını daha olası bularak iki adet bir numara belirlemeyi uygun buldum.
Spotify!
1- Barren Earth - A Complex of Cages
İncelemede belirttiğim gibi grubun artık yavaş yavaş Amorphis ve Opeth gölgesinden kurtulmaya başladığı, nefis bir progressive death/doom sentezi. Jon Aldara kardeşimizin hem clean hem de brutal vokalde adeta gövde gösterisi yaptığını da belirtmekte fayda var.
Spotify!
3- Between the Buried and Me - Automata I&II
Tek parça olarak çıkmış olsaydı kesin 1 numaraydı ama nasip değilmiş, ne diyelim. BTBAM söz konusu olduğunda "iyi mi acaba?" sorusu yerini "ne kadar iyi acaba?" sorusuna bırakıyor bana göre ve bu sorunun cevabı: Harika!
Spotify: Automata I Automata II
4- The Ocean - Phanerozoic I: Palaeozoic
Progressive extreme metal ve sludge mevzuların sentezini arıyorsanız doğru adrestesiniz. Pelagial ile alınmadık akıl bırakmamışlardı, son albümleriyle de sübhanallah ibretlik bir paylaşıma imza atmış Robin Staps ve ekibi.
Spotify!
5- Amorphis - Queen of Time
Amorphis, Tomi Joutsen sonrasında çıkardığı her çalışmayla 10 üzerinden en azından 7 puanı kapabilecek bir grup. Ancak bu durum göründüğü kadar da harika bir durum değil, zira yaptığınız işler ne kadar iyi olursa olsun o kadar da dikkat çekici olmayabiliyor kendinizi çok tekrarlamasanız dahi. Ama Queen of Time bana göre Skyforger'dan bu yana en iyi Amorphis albümü ve bu listede olmayı sonuna kadar hakeden derinlikte ve güzellikte bir albüm.
Spotify!
6- Chapel of Disease - ...And as We Have Seen the Storm, We Have Embraced
80'lerin heavy metal enstrümantasyonu üzerine ekstrem vokal eklemek pek tabi ki taze ve orijinal bir fikir değil ama bu kadar iyi uygulandığı örneğe çok denk gelmedim. Son dönemde Tribulation bu mevzuları biraz daha mainstream'e göz kırparak yapıyor ama CoD'in bileklerini kessek akacak kan eminim ki daha bir metalik, daha bir bıçkın olacaktır. Vokallerin her an meyhaneden çıkıp kavgaya karışmaya meyilli ayyaş Remzi Abi* tadında olmasına alışmak biraz zor ama, önceden uyarayım
Spotify!
*Pestilence vokalisti Patrick Mameli tarzı demek sanki biraz daha açıklayıcı olacak :)
7- Usurpress - Interregnum
İlk şarkısıyla bir prog rock albümü mü dinliyoruz acaba dedirtse de ikinci şarkıdan itibaren yeri geldiğinde bodoslama çirkinliğini, yeri geldiğinde de deneyselliğini cömertçe sergilemekten çekinmeyen başarılı bir progressive death metal albümü Interregnum. Türe ilginiz varsa bence kaçırmamalısınız!
Spotify!
8- Ihsahn - Amr
Das Seelenbrechen ile şaşırtan, Arktis ile özüne dönen İhsan Abi bu albümüyle de şaşırtıp müziğindeki fazla kiloları üzerinden atarken deneysel kalmayı başarabilmesiyle her zaman olduğu gibi yine yıl sonu listelerinde yer buluyor. Bir After değil elbette ama zaten bir After olsa yerinizde duramazsınız!
Spotify!
9- Black Peaks - All That Divides
Geçmişinde türlü -core mevzular söz konusu olan grupların isimlerinin önünde otomatik olarak "!" işareti oluşuyor gözümde. Black Peaks de böyle bir grup. All That Divides ise müziklerindeki ünlemlerin giderek azaldığı, progressive metal içeriğinin ise oldukça sağlam miktarda arttığı bir albüm. Piyasaya göz kırpan harika vokal melodileri de cabası...
Spotify!
10- Orphaned Land - Unsung Prophets and Dead Messiahs
Mabool ve OrWarrior ile son derece fantastik işlere imza attıktan sonra Yossi Sassi'nin ayrılışı ve ardından gelen All Is One garabetiyle üzen, Amasaffer ile ortak yaptıkları K'naan ile de iyice sıvama noktasına gelen grubun özüne dönüşünü müjdeleyen oldukça başarılı bir çalışma. Bir Mabool değil elbette ama şu noktada eminim ki kimse böyle bir şey beklemiyordur.
Spotify!
Technical Death Metal:
Bu listede ise herhangi bir sıralama göremeyeceksiniz, zira hepsi birbirinden iyi, öz evladım kadar sevdiğim nadide eserler olacak. Numaralamaya inanmıyorum ama yukarıdan aşağıya doğru bir sıralama da var gibi sanki, bilemedim :) Yine de şu listeden herhangi bir albümü alıp tepeye koysanız itiraz etmem, öyle bir yıldı 2018.
Alkaloid - Liquid Anatomy
Tech death dünyasının all-star kadrosundan vasat bir iş beklemiyordum tabii ki. The Malkuth Grimoire'ı dinlerken "beste yönünden biraz daha odaklanabilseler keşke" demiştim. Beni duymuş olacaklar ki bana göre olumsuz olan tek yönlerini de törpüleyerek harika bir işe imza atmışlar. Teknik death metal/progressive death metal terazisinde prog tarafına doğru bir kayma mevcut ve bunun neticesinde aynı şarkı içerisinde Morbid Angel ve Rush etkilenimlerini duymanız gayet olası.
Spotify!
Slugdge - Esoteric Malacology
İngiltere'den iki genç sülükler ve sadece sülüklerden bahseden bir tech death albümü yapıp birçoklarınca yılın albümüne imza atıyorsa bu dünyanın çivisi çıkmıştır arkadaş! Hayır sülük kısmından bahsetmiyorum, böylesi kompleks bir musikinin sadece iki insan tarafından bestelenmiş ve icra edilmiş olması bana göre hayra alamet değil.
Spotify!
Horrendous - Idol
Horrendous'tan kısacık süresi içerisinde her saniyeyi çok başarılı bir şekilde kullanan, bilinen tech death kalıplarının dışında işleyen bir vizyonla ortaya konmuş çok başarılı bir albüm daha. Vokallerde yine Remzi Abi ya da arkadaşlarından birinin olması benim için tek olumsuz yönü.
Spotify!
Obscura - Diluvium
Akroasis gibi bence o döneme kadar yaptıkları en iyi albüme imza atan veteran bir grup, perdesiz elektrik gitarda Tom Geldschlaeger gibi harika bir gitaristi kaybettikten sonra ne yapabilirdi? "Tabi ki kimsenin adını sanını duymadığı gencecik bir çocuğu bulup onu vitrine koymalıydı" diyen çok kişi olmayacaktır. Stefan Kummerer nereden, nasıl buldu bilemiyorum ama Rafael Trujillo adında 24 yaşında bir gitaristle Akroasis seviyesine çok yakın bir seviye yakalayabilmiş. Basçı Linus Klausenitzer ve Panzerballett'ten de takibimde olan davulcu Sebastian Lanser'in de hakkını yememek lazım. Grubun TDM'den progressive death metal'e doğru yolculuğu devam ediyor. Respect!
Spotify!
Rivers of Nihil - Where Owls Know My Name
Grup ve albüm ismi buram buram ormanlı black/pagan metal koksa da taş gibi tech/prog death metal icra edilmiş. Gitar işçiliğini pek tutmasam da bestelerdeki kalite çok rahat hissediliyor ve albümü kolaylıkla üst seviyeye taşıyor. Dolayısıyla bu albüm de tech/prog terazisinin prog kısmının ağır bastığı bir çalışma diyebiliriz.
Spotify!
Monstrosity - The Passage of Existence
"Death metal nedir, nasıl yazılmalı ve icra edilmelidir?" gibi soruların yanıtlanıp cümle içerisinde kullanıldığı çok çok başarılı bir albüm. Belki bu kategorideki diğer albümler kadar maceracı değil, hatta tam manasıyla teknik death metal de değil ama sık sık teknik kapasitenin sınırlarını zorlayan pasajlarla karşılaşacağınızı garanti edebilirim.
Spotify
Psycroptic - As the Kingdom Drowns
Kariyerine hızlı başlayıp uzunca bir süredir yerinde sayan hatta geriye giden bir grubun 2018 gibi görkemli bir tekdet yılında bana göre kariyerinin en iyi işini çıkarmış olması sanırım Odin Efendi'nin bir oyunu olsa gerek. Thrash'e göz kırpan, tırmalayan, hırpalayan, afallatan ve melodileriyle akıl alan bir gitar işçiliği harika davul partisyonlarıyla birleşince kendinizi kafa sallarken bulmanız işten bile değil. Özellikle ilk yarısı tarihe geçecek bir gövde gösterisi olan bu albümü türe meraklıysanız kaçırmamalısınız.
Spotify!
Beyond Creation - Algorythm
Dominic Lapointe'nin ayrılmasının ardından ilk albümleri ciddi merak konusuydu. Meşhur terazinin prog tarafına doğru kaydıkları bir gerçek ve bu yüzden bir miktar eleştiri almış olsalar da bana ve bir çok progsevere göre harika bir gelişme bu. Bestelerdeki melodik altyapıya geçmişe nazaran daha çok önem verilmesiyle dinlemesi daha kolay ama teknik detayları da es geçmeyen harika bir albüm ortaya çıkmış.
Spotify!
Sulphur Aeon - The Scythe of Cosmic Chaos
Yılın son günlerinde albüm çıkarmak kötü bir şey, zira bir çok müzik yazarı yıl sonu listelerini tamamlamış oluyor ve yaratımınız bir başyapıt olsa dahi bu listelerde yer bulamıyor. Şanslıysanız insaflı müzik yazarları size hak ettiğiniz değeri vermek için listelerini baştan aşağı yeniden şekillendirmek zorunda kalıyor. Sulphur Aeon bu ekstra çabanın hakkını sonuna kadar veren nefis bir death metal albümüne imza atmış. Aslında teknik death metal'den ziyade blackened death metal yönü biraz daha ağır basan ama yeri geldiğinde melodik, yeri geldiğinde agresif, boğucu, ezici ve deneyselliği de ihmal etmeyen bir çalışma. Türe meraklıysanız mutlaka şans vermelisinizç
Spotify!
Augury - Illusive Golden Age
Bir Fragmentary Evidence değil bana göre ama bunca yıllık aranın ardından şikayet etmek çok uygun olmaz. Yine piyasadaki bir çok grubun hayal dahi edemeyeceği seviyede bir kalite mevcut. Dominic Lapointe faktörünü de unutmamak gerek tabi ki.
Spotify!
Mansiyon ödülü: Serocs - The Phobos/Deimos Suite
Esas olarak Antonio Freyre'nin projesi olan bir grup ama ancak yetenek şelalesi Phil Tougas'nın dahil olmasının ardından dikkatimi çeken bir grup Serocs. Teknik Death Metal'in kirli yönünü sevenler için ideal. Barındırdığı karambol ortam yerine dinleyicinin tutunabileceği bir iki motif sunabilse yılın albümü bile olabilirdi gözümde ama işte that's not how technical death metal works gibi bir tepki almam gayet olası olduğundan susuyorum.
Spotify!
Rookie of the Year: Aepoch - Awakening Inception
Tech Death'in icra kısmı halledilmiş olsa da bir miktar tecrübe sosu eklendiğinde arkadaşlar için gelecek oldukça parlak gözüküyor kanımca.
Spotify!
Yılın teknik hayalkırıklığı: Gorod - Aethra
AMoRC isimli bir önceki albümlerinde progressive metal etkilenimlerinin iyice belirginleşmesi ile beni en çok heyecanlandıran gruplardan biri haline gelmişti Gorod. Bu albüm her ne kadar bir çok yazar tarafından aşırı beğenilmiş olsa da bana göre Gojira ve Mastodon etkilenimlerinin ön plana çıktığı, deneysellik dozunun ve daha önceki albümlerde akılları alan jazz/fusion'a selam çakan pasajların sayısının aşırı derecede azaltıldığı en hafif tabirle yavan bir deneyim. Kötü değil muhakkak ama Gorod gibi maceracı bir kurum için sığ sularda yüzen bir albüm bana göre...
Spotify!
Yılın Mindfuck Albümü: Imperial Triumphant - Vile Luxury
Bu gruptan haberdar olmam son dönemde metalik hadiselere merak salmış olan jazz üstadı John Zorn'un projelerinde baget sallayan Kenny Grohowski'nin bu grupta çalması sayesinde vuku buldu. Kağıt üzerinde ara ara nefeslilerin de işin içine girip müziğin bildiğiniz free-jazz'a yelken açması gibi sevmem için yeterli olan bir çok ögeye sahip olsa da bir türlü ısınamadığım, daha doğrusu ısınmak için gerekli enerjiyi harcayamadığım bir albüm. Ama yapılmaya çalışılan şeyi anlayabiliyorum ve bunu çok başarılı bir şekilde yapabildikleri de ortada. Uygun bir ruh haline girebilirseniz size hiç yaşamadığınız karanlık zevkleri ve türlü şizoid hadiseleri yaşatması olası.
Spotify!
Yılın Albümü:
Ve sıra türlerden bağımsız olarak yılın albümünde! Seçtiğim albümü bu derleme içerisindeki hiç bir türe ait olmaması nedeniyle ayrı bir paragrafta sizlerle paylaşmak istiyorum.
Artık "açmayın, dedeler" kategorisinde konumlandırabileceğimiz bir grubun belki artık müzik literatürüne yeni hiç bir şey katmasalar da en iyi yaptıkları işi 1990'dan bu yana hiç olmadığı kadar tutkulu ve akılda kalıcı bir şekilde ortaya koydukları, adeta "ateş eden" bu son albümü karşısında saygıyla eğiliyorum. Evet, bebeler kenara, dedeler sahneye! Bazılarınız hangi albümden bahsettiğimi anladı eminim ki:
FIREPOWER!
Deneysel müzik blogunda Priest'in ne işi var diyorsunuz muhtemelen ama her ne kadar progperver olsam da içimdeki metalcinin halen ölmüş olduğu söylenemez. 70 yaşına merdiven dayamış üyelerle, grubun esas oğlanı Glenn Tipton'ın parkinson ile boğuştuğu bir ortamda Judas Priest'in hala her yaşa ve sert müziğe aşina her zevke hitap edebilen bir grup olması bana göre inanılmaz. Öyle pek de metalci sayılamayacak eşim, çekirdekten yetiştirdiğim ve sağlam bir başlangıç yapmasına rağmen okul servisinde Radyo Fenomen tarafından sabote edilen 9 yaşındaki oğlum bile hastası oldu Firepower'ın. Hatta oğlum o kadar sevdi ki arabada birkaç ay Firepower dışında müzik dinlettirmedi bize. Tabi ki bütün bunlar JP'in muhteşem besteleri, tutku dolu icrası ve albümdeki harika prodüksiyon olmasa mümkün olmayacaktı. Bu ahval ve şerait içerisinde bana Judas Priest'in önünde saygıyla eğilmekten başka yapacak pek bir şey kalmıyor.
Dipnot:
Madem yılın albümünde progressive'lik, deneysellik, teknik meknik olaylarla hiç alakası olmayan bir albüm seçtim, o zaman dümdüz bir blackened death metal güzelliğini de sizlerle paylaşmadan edemeyeceğim:
1914 - The Blind Leading The Blind
Ukraynalı bu grup ekstrem metal için olabilecek en makul konulardan birini, Birinci Dünya Savaşı'nı anlatan şarkılarıyla Bolt Thrower'ın death metalini özleyenlere biraz black metal sosu da ekleyerek hayvanlar gibi iyi bir albüm sunuyor. Yılın en dikkat çekici ekstrem metal örneklerinden biri.
Spotify!
